razende hoogte

om het huis een trein vol loden zand
het spoor verwaaid, de daken gedicht

in de lucht een blauwe spiegel
glanzend op het heetst van de dag

het verstand steekt zijn koppen bij elkaar
schaduwrijk, het is geen gezicht

nu nog 'n hongerdorst, geurend naar
het lijf dat ik niet omhelzen mag

geraas geruis gerucht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 96