inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 63.013):

naamloos met tijd

De wereld en ik voorbij
gegaan geen weg terug
ik heb mijn eiland meegenomen
daarachter op het vasteland
mijn liefde achter gelaten

fluister het koesteren
volg mij tot in het sterke licht
van de zon en laat me daar
om elk zijn eigen weg te gaan

niet het snijden
maar het afgesneden zijn

daarom laat ik een hand achter
als licht spelend op de halmen
en af en toe vind je mij terug
rennend in het gras
voor de liefde om er te blijven

Schrijver: Manuel Van den Fonteyne, 1 juni 2017


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 259

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)