Netgedichten

netgedicht (nr. 63.266):

Beknotting

Waarom kijkt de mens zo gretig naar zijn beeld?
De dieren lijken te weten wat ze willen
Ze hebben geen honger naar eigendunk te stillen
De mens zucht naar kennis en wil zijn ego gestreeld
Maar de man uit Königsberg zegt
We kunnen niet precies weten
Slechts dat wat we met onze subjectieve waarneming meten
We hebben de lat te hoog gelegd
Een ander hamert erop los: humanisme is niet gewenst
Zijn afgedwongen ontstaan ontmaskert zijn milde streven
De mens moet onder beknotting leven
door pijnlijk aangeleerd geheugen dat zijn levenslust begrenst