Dompeling

Een groot onschuldig bed
leeg, alleen gelaten,
maar vol warmte nog
van innigheid, intimiteit,
diffuus het zonlicht
door gouden gloed van gordijnen.

Een zachte bries waait
over het matras,
een handdoek laten liggen
de vloer glimt tegemoet
de dekens van een zachte fleece,
schalen glanzend lijken na te galmen
het eenzaam landschap
dat nooit verveelt,
de oude planten, knoppen gevend en vers groen,
hoe kan het zijn dat deze plek
die al wat levens leed
zich ervan ontdeed en nieuwe liefde
bracht zo onverwacht

Ik zou er vaker willen liggen
en dan bedenken hoe we vanmorgen lagen
wat we voelden, en heel lang slapen
en dat de nacht dan extra lang,
het in de morgen regende, zoals vanmorgen
naar 't ademhalen luisteren,
de zachtheid van de dijen bilpartijen,
je strelen door je haar en brein vol plannen,
voelen hoe je wegglijdt
naar een gebied vol tederheid,
ons dompelen in vergetelheid.

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 202