Netgedichten

netgedicht (nr. 63.364):

verregende lucht

we voelden
dat koele briesje
over ons heen

zeiden dat dit alles was
wat we nodig hadden

deuren en ramen werden opengezet
onze zomerziel zong wrevel weg

we beantwoordden elkaars vragen
stil soms verleidelijk
tussen de nergens eindigende lakens
van de nacht

maar ach, wat wisten wij
van elke schakeling, spanning
samen
en nooit meer jij of ik alleen

soms spreek ik je nog
als overbodig gemompel
als een schreeuw in een enorme ruimte

... voor ingesproken versie, zie link ...

Zie ook: https://youtu.be/IrqLIBMSZck

Schrijver: kerima ellouise, 20 juli 2017

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

verregende lucht

3.0 met 13 stemmen

244

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: jonhy donovan
Datum:: 22 oktober 2017; zeer knap beschreven Kerima!

Naam:: Ralameimaar
Datum:: 18 augustus 2017; Hoe je eindeloos kunt zwijmelen in de liefde....totdat toch blijkt dat....er alleen een krijs van een meeuw bijv. Heel mooi gedicht.

Naam:: Inte Feelders
Datum:: 14 augustus 2017; De ruimte kan niet wijder zijn ... wat een prachtig gedicht, kerima!

Naam:: Guy Aarts
Datum:: 22 juli 2017; Een probleem stelt zich stilaan: mijn superlatieven om jouw gedichten te bespreken, raken op! Want dit is me er toch weer eentje!
Onweerstaanbaar knap, Kerima!

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 21 juli 2017; Soms weinig nodig, soms ook het verlangen naar meer. Soms een schreeuw in de ruimte... Een gedicht dat mij ontroerd Kerima. Prachtig.

Naam:: Annejan Kuperus
Datum:: 21 juli 2017; Met jouw VERREGENDE LUCHT heb jij opnieuw een pracht-poem aan jouw parelsnoer van heerlijke gedichten toegevoegd. Lof...!

Geef je reactie op deze inzending: