Netgedichten

netgedicht (nr. 63.387):

welkom sterrenkind

wanneer toegewijd de liefde
passioneel haar ontlading vindt
is er plotseling een ster
die straalt aan de hemel

op zijn tenen sluipt hij
om het beste wat hij kan geven
geruisloos daar te planten
waar hij zijn oorsprong vond

de weg is lang en donker
als zo stil de nacht
waarin vriendelijk de maan lacht
als wind zacht zijn snoetje blaast

zachtjes fluistert hij in de oren
van zijn lieve pa en ma
dat wat ik kan geven
schenkt jullie de liefde

klein nog is zij in deze wereld
als een zandkorrel op het strand
waarin haar naam ook is geschreven
die zij eeuwig dragen en sieren zal

naast onze grote zus robine
die haar gidsen zal en leiden
zal dit zonnestraaltje altijd lachen
mooier nog dan duizend sterren

neem in jullie liefhebbende handen
dit mirakel van jullie hartstocht
sluit het in dankbare harten
waar ook ik mijn thuis weet

opdat ergens aan hemelse overkant
ik blijvend getuige zijn mag
van hoe groter zij groeiend
zij mens voor mensen is