Heden de dag

Hier is het gebied

waar als verstrooid de enkelingen
versneld worden afgedraaid. De massa
neemt vorm aan. De tijd grootte. De slag
de spierkracht van beurs en handelswaar.

Daarom; men stilt zich met een nieuw dressoir,
de juiste lichtval en een broodje vlees.
Om de hoek verkopen de mokkeltjes het melken
van de vrees, hoort men het ontijdig kwaken.

Haast in tranen speelt men zich af
in het openbare en vooral ook na het glas.
De fles is leger. Men bevindt zich gaarne tegen.
Dat is beter voor het zo goed als zeker hart

dat niet klagen mag. Ooit immers ergens wacht
de inwendige mens de beloofde pap,
een vel als rubber, de gesteven slab. Hoop
die als een oorvijg bijblijft kwijlt verwachting,

gal, drab. Men bijt de nagels af. Heden
de dag. Men krabt. De zon staat laag. Men hoort:
'Dit bestaat.' Tot iemand in het verhaal een bed zet,
zich tussen de lakens strekt. Zo diep als een droom kan,
met de handen boven dek.

Biografie van deze schrijver

tijd moraal

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 94