Het diffuse licht
waar mijn pad
altijd begaanbaar was
scherpen nu keien
de rest is spiegelglad
sporen van
mijn lange leven
zijn verdwenen
angst bepaalt de stap
dikke mist omringt
mij met stilte
het diffuse licht maakt
iedere richting ongewis
ik mis je hand
de compromissen die
wij altijd sloten als
we weer waren gestrand
zonder schaduw
zal ik verder gaan mijn
dromen heb ik meegenomen
een weg terug is afgesloten
Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl
Schrijver: wil melker, 14 augustus 2017
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: wereld
onzekerheid 3.0 met 5 stemmen 
117
117
Geef je reactie op deze inzending:
eindelijk vind ik hier nog een diepgaand gedicht. Diffuus is echter een minder poëtische titel, die echter beantwoordt aan de inhoud doch ik heb het gedicht gelezen en vind dat de toegekende sterren hier op zijn plaats staan.
alleen jouw "machineschrijven" dat kan ik niet bevatten, elke dag weer.
Dat zal dan ook geheel mijn probleem zijn, ja dat denk ik wel.
Moest ik toch even kwijt.