de ramblas rouwt
verlangend kijk je uit
naar zomaar deze dag
waarop je flaneren kan
op de wonderlijke ramblas
waar veelkleurig als het leven
legers van zonovergoten mensen
langs standbeelden paraderen
opgaand in struinende drukte
van catalaans vurige ambiance
zul jij je tijdloos gaan verliezen
in machtig prachtig de schoonheid
van stralend kleurrijk gaudi's kunst
om de dromen van geluk
hartstochtelijk zelf te beleven
deze doodgewone zomerdag lacht
als zij jou en het leven viert
tot bruut en zinloos moordend
met duivels en nietsontziende blik
als donderslag bij heldere hemel
woedend van waanzinnigheid
de promenade en jouw leven neemt
zo laat ons het spook van terreur
na gisteren en vandaag
toen vol nog de verwachting
ons uitkijken deed naar morgen
een spoor van verdrietig ongeloof
naast dankbaar de herinnering
aan de dagen met jou
... Geschreven voor de overledenen en de overlevenden van de aanslag met een busje op de Ramblas
Barcelona | 17 augustus 2017 ...
Zie ook: https://deoverkant.wordpress.com/
Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte, 19 augustus 2017
Geplaatst in de categorie: verdriet