Voorbij mij

ik voel ver weg
ook in het denken
niet te vatten,
toch wil je me ergens
roepen of wenken
zo ik dat ook ken, doch
het ligt in de tijd besloten

als het eenmaal daar is,
word ik in herinneringen
gegoten, soms in de
nis van een kloppend hart

je zult jezelf aanschouwen
(als ooit het grijs jou bedekt
dan wel eerder)

het is een moment al dan niet
door de ziel of het heelal
of door eigen vlees opgewekt
in een lach of blik
een stap of woord
soms middels een aanraking
uit het onvervangbare niets

dan blijkt dat mijn ware gestalte
beschreven in een vredige tel
of zelfs in het duister van een dag,
ook jou al jaren toebehoort

herkenning

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 155