Netgedichten

netgedicht (nr. 63.581):

Lunch-excentriek

hoe dun is de wind
als hij al kou lispelend
uit de schaduwkant
van het straatje komt

de tochtige hoek
kijkt al lang niet meer op
van vreemde passanten
met mutsen en wanten

naamlozen schuifelen
schijnbaar doelloos
voorbij en toch houden zij
angstvallig de overkant vrij

waar warme zon
de terrasjes laat stralen
glimlach en ogen de
sfeer uitnodigend bepalen

daar zitten mondain en chique
hun lunch-excentriek
uitgebreid te genieten voor
een zich vergapend publiek