Netgedichten

netgedicht (nr. 63.699):

rode baret

haar rondingen deden me duizelen
was dronken van haar rode muts
ovaal zwart werd het voor mijn ogen
mijn bril besloeg op haar rechte neus

mijn vingers bekeken voorzichtig
haar geschilderde lichaamsdelen
haar wangen, wenkbrauwen en hals
en dan die mond,hartstochtelijk
gevormd om grenzeloos te kussen

ellipsen en half geschreven cirkels
blijven ronddraaien in mijn hoofd
dat koele strakke omkijken verwart
het werkelijke met fraaie fantasieën

weg ben ik van haar, ver weg
dichterbij kan ik niet komen
ik zoek haar hand, haar haar,
haar klaproos in het graan

zij beweegt haar slanke lijf niet
slaat haar arm niet om mij heen
wat haar schilder met me doet
kan ik niet in woorden uiten