Den Haag, haar duinen en de zee, éénheid in vrijheid

beschermend, liefkozend liggen haar armen om mij heen
haar zand glijdt zacht schurend van mij af en
nestelt zich in de lijnen van mijn hand

ik schud en zij laat los, ik kus en zij geeft zich bloot
blank met pluimen aan de randen, rakend aan het water
rakend aan de zee, spelend, altijd spelend
in dit nu vrije veilige land

de bunkers, groot, woest, spannend, uitdagend, uitkijkend over zee
de zon brandt gaatjes in het beton, brandt gaatjes in het verleden
de kogels en granaten leidden niet naar vrede
in de straten brachten zij dood en lijden mee

ongevraagd is haar voortdurende bescherming
ongevraagd is zij dienende aan mij
ongevraagd ook raak en beschadig ik haar

nooit is zij echter haatdragend of afwijzend
dicht, heel dicht blijven wij vasthoudend bij elkaar
bewegen wij richting zee en tooit zij zich, strijdbaar blijvend, voorzichtig verder in het groen

haar zachte zand heelt mijn voeten
vermengt zich langs kronkelende paden met grind, gras en schelp
bovenop valt de kim reeds te ontwaren, nog even en het is voorbij en dan
dan ervaren wij de bevochten vrijheid, die tot ons komt vanuit de zee
de vrijheid op straat toen niet gevonden, neemt ons nu voor altijd mee

vrijheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 136