inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 63.856):

Eenzaamheid

kon je het verdriet voelen
van zo velen om je heen
het eelt op je ziel
zou smelten in mededogen

nog steeds heerst het taboe
pijn niet te mogen tonen
flinkheid en aanvaarding
zijn als deugden aangeprezen

zie de mens in kwetsbaarheid
elk harnas heeft roestige gaten
geen robots zijn wij met wachtwoord
op ieder lijf staat DOOD geschreven


Zie ook: http://) www.waaier.com

Schrijver: Marion Spronk, 30 september 2017


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 144

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
2 oktober 2017
Altijd maar flink zijn, maar het is er die eenzaamheid.
Mooi dat je er aandacht aan geeft door je woorden Marion.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)