Mijn hulp
Ik zou niet weten wat ik schrijven moet
Als jij mijn muze mij niet assisteerde
Hoelang heb ik niet op dit vers gebroed
Waardoor bijna heel mijn brein verteerde
Jij bracht mij woord voor woord de regels aan
Ze vormden voor mijn oog jouw gestalte
De ware glans van zon, sterren en maan
De vertolking van ‘t hoogste gehalte
Ach, dat mijn vers als jouw schoonheid mag zijn
Dat het de straling heeft van jouw gezicht
Gekleed in gewaad van doorzichtig satijn
Pas dan, mijn muze, is het een waar gedicht
Kom dan zitten aan mijn zij en leidt mijn hand
Mijn muze, aan jouw zijn heb ik mijn brein verpand.
Zie ook: http://www.keetweg.nl
Schrijver: Egbert Jan van der Scheer, 1 oktober 2017
Geplaatst in de categorie: liefde