Netgedichten

netgedicht (nr. 63.958):

Als in deja-vu

ik zag
grijze wolken
roodstrepen door
ondergaande zon

lachte
naar de golven
zij krulden licht
vonden mij niet dom

ik speelde
zomaar op het strand
als volwassene met
water en rul zand

joeg wat schelpen
door de zilte wind
met handen in
gebaren van een kind

uren heb ik
mij vermaakt
tijd heeft me voor
dit even niet geraakt

herboren ben ik
later teruggegaan
belde licht
verwonderd aan

het huis lachte
als in deja-vu
ik vroeg vriendelijk
verbaasd waar ben ik nu