Netgedichten over algemeen

netgedicht (nr. 1.791):

microgestalt

De wereld lijkt steeds kleiner
te worden, alvorens enig ander
mijn vingers druppelen naar de einder
ik trek een lijn om de tafel om
het beletselteken, het zet zich
ontspoort oneindig, het kluwen
kluwt tot een vierendeel, waarvan mezelf
ik schoffel door mijn schrijfsels
noch betrek ik de druilende muren
het is is niet hetgeen het is als een
palindroom schraapt het gemeenplaatsen af
nergens heeft het weg van tot de regen
het onbestaande kan verwezen
het kàn, met één handveeg over tafel