Uranus

we liepen ons landschap in,
hoorden bladeren ritselen tot een tapijt

zagen elke toekomst liggen in de verte,
zeldzaam zichtbaar bij helder weer

er waren zinnen die we nooit eerder
lazen, woorden die werelden schreven

ijs werd gas en daarna warmte waarbij
afstand smolt tot naderbij

ons tijdstip was aan de hemel, we waren
aanwezig als een blauwe planeet

de avond werd een vallende schemer en
we schrokken nooit meer wakker

hemel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 147