inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.059):

De laatste waan

het windgedicht
over mijn vrind
stormt ook een
menselijk gezicht

ik dacht dat hij speelde
wat vlaagde en de
tijd vertraagde in
de luwte van toen

had met hem te doen
omdat hij zich
stuurloos liet gaan
duikend in de laatste waan

wilde de wereld zien
zijn krachten meten
zonder ankers en
limieten alles vergeten

liet zijn macht tot
orkaankracht vieren
maar verzoop in
gezwollen rivieren

kon hem niet bedaren tot zijn
stormpsychose was uitgewoed
platgespoten zond hij mij
een vrijwel windstille groet


Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 29 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: ziekte

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 217

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
elze
Datum:
29 oktober 2017
zo stormgetrouw als een getijde dat speelt met de donkerste nacht
Naam:
jonhy donovan
Datum:
29 oktober 2017
zeer mooi Wil!!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)