inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.067):

nog

nog draag ik kleine voeten
in mijn handen op weg naar
de grote aarde, zoekend naar
enig houvast is slechts het

hart het kloppend baken

ogen vertellen zinnen, doch niemand
leest mijn verhaal

het toegekend vermogen om als kind
groter te zijn dan de reikwijdte van de sterren
had reeds het stelsel verlaten

vluchtig als vuur dat telkens wordt aangewakkerd
als de schemer de nacht komt influisteren hangen
wolken als natte matrassen in het late uur

gebonden door tragische plichten ontvouw ik
mijn geest tot een groot tapijt, leg mijn ziel
terzijde en begeef me in de wereld die
als een helderziende mijn vorm boekt

in het model waarvoor ik nooit had gestaan

Schrijver: elze, 29 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: tijd

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 89

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Claire Vanfleteren
Datum:
30 oktober 2017
Het hart en de ziel horen samen, maar soms kunnen we die draagwijdte niet aan, we hopen op een mooie toekomst, die er mogelijks nooit komt, maar we doen ons best deze voor ons zelf te maken.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)