Netgedichten

netgedicht (nr. 64.070):

Samen ter ziele

wij hebben onze zielen
naamloos geopend
de pijn geleden van
het er niet meer zijn
na wanhopige gebeden

samen waren we daar
zonder gezichten omdat
we niets van elkaar wisten
tot het moorden in woorden
die we niet wilden horen

de explosie het geren
paniek zonder perspectief
de inkeer en het weten
dit niet te zullen overleven
in de schreeuw wie ik ben

nog was er het spel
van licht en rook de dood
hoe hij zich boog en wij
al ver en hoog weg dreven
uit een al gespleten wereld

we gingen samen
ter ziele zonder te knielen
in een laatst gebed maar
wisten alwetend dat in afscheid
alles nog moet worden gezegd

wil melker
30/10/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl
https://www.youtube.com/watch?v=xDM3oEbrltI&feature=youtu.be

Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 30 oktober 2017

wlmelker

ziggo.nl

Geplaatst in de categorie: actualiteit

terreur

aanslagen

angst

3.0 met 4 stemmen

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Claire Vanfleteren
Datum:: 30 oktober 2017; Wil, dat moet ik toch even laten bezinken, want het is zwaarmoedig op papier gezet.

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 30 oktober 2017; Een werkelijk hoogst diepzinnig gedicht vol fijnzinnige gevoeligheid. Het doet me denken aan het lied 'Goodnight Saigon' van Billy Joël. Er blijft zoveel liefde onbesproken en onge-uit. Hopelijk komt dat ooit weer samen.

Geef je reactie op deze inzending: