inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.091):

Allerzielen

Ik kijk vandaag door het venster naar gisteren
wat acteerde en wat was oprecht,
soms verzwelgt immers een gewone dag de tijden
kolkt leven plots als grote golven over stranden
zie je overal verwoestingen en as aan de kusten.

Gedachten van hun die waren en zelfs levenswerken
kunnen zo uitgestrooid in oneindige diepten verdwijnen.
Vervolgens kunnen de dagen erna
zich soms adellijk blauw gedrapeerd ten ruste leggen
alsof niets golven of het afscheid in beweging hebben gezet.

Hoef jij even niets meer te doen buiten ademhalen
en weten, te weten niets is verlost van het verleden
in het nu rest enkel het steeds herboren worden en het heden.
Resten de duinen , de bossen , de heidevelden en de akkers,
de graven, de zij en hoofdwegen om ons over te bewegen.

Hier ligt vandaag geen mist van twijfel, de zon schijnt voluit.
Gedachtegolven wissen we weer en herschrijven wij, het mag.
Elke voetstap op weg is een geboorte , een nieuwe kans.
Ze ogen soms als onrijpe regels en zinnen die verzet bieden
dan weer welbeschouwd als oever vrede en tijd die aanmeert.

En ik, ik luister juist vandaag naar een lied in de verte,
want soms voel je dan echt uit niets die hand op je schouder
zie je op juist deze dag de chrysanten bij de oudere graven.
Dan kleuren op deze tweede novemberdag de luchten anders,
zoek jij naar de zin waar ook zij ooit met je waren deze dag.

... Juist voor vandaag van toepassing, een tijdloos gedicht.Op Allerzielen om de overleden mensen die ons dierbaar zijn niet te vergeten. ...

Schrijver: annemieke steenbergen, 2 november 2017


Geplaatst in de categorie: actualiteit

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 118

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)