Na het afscheid
De maan spuwde wit een gat in zachtgrijs,
omrand met een rode wolkenkrans.
Van zijn lichaam had hij zich ontdaan
als van een koud en levenloos ding.
In dat licht was het niet nodig naar hem
te reiken, hij kwam uit zichzelf.
Hoezeer het doorgebroken oude licht
mijn hart omsloot en warmde.
In het witte schijnsel werd zijn nabijheid
kalm en kloppend uitvergroot.
Geplaatst in de categorie: overlijden
Mooi.