inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.129):

schril contrast

Mijn hart gaat uit naar ’t ruime vlakke land
Met langs verre horizon de boerderijen
Waar langs paden populieren staan in rijen
En ruisend riet op d’ oevers langs de waterkant

Waar vogels vliegen langs de hoge hemelboog
En witte wolken onderbreken ’t azuren blauw
Het veld des morgens bedekt met parelend dauw
Vanaf het water stijgt reeds vroeg nevel omhoog

Uit de verte wordt de roep der koekoek gehoord
De leeuwerik zingt luid boven ’t gele koren
Dit is de plek waar mijn wensen worden verhoord

Hoe schril is het contrast waar geluiden smoren
In klokkenspel, motorgeronk en straatkabaal
Opgesloten zicht tussen beton en metaal.


Zie ook: http://www.keetweg.nl

Schrijver: Egbert Jan van der Scheer, 6 november 2017


Geplaatst in de categorie: emoties

3.2 met 4 stemmen aantal keer bekeken 94

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Egbert Jan van der Scheer
Datum:
7 november 2017
Hartelijk dank voor je compliment Harry
Naam:
Daudt H.C.A.
Datum:
6 november 2017
Egbert, wat een 'sfeertekening'; klasse.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)