inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.135):

aarding

De wereld ligt scheef en bergaf
benepen met nadering in de einder
de liefde een zwaar vehikel geworden
wat nog rest past in mijn geklemde hand
het schrijven het tasten naar kostbaarheden
die zich onvermoed in mijn zakken verhullen
plompe bewoordingen kervend op mijn kladjes
met het definitief van een houthakker
die een boom omlegt

Met klompen aan de vingers
betrek ik het papier
het kluwen vertrekt in een zindering
tot ik er met een zinsnede komaf mee maak
trek er een lijn onder
trek er mijn handen vanaf
trek richting tuin
en schoffel in wat vergeten aarde
mezelf vierendelend tot onbestaande
uit aardse handelingen
en met wat afstand van mezelf
word ik weer geheel
ik luis de tomatenplant
en knijp haar de kop uit

Schrijver: Emiel Warswater, 7 november 2017


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 143

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
geeraardt
Datum:
8 november 2017
Tja. Terug op aarde komen kost soms wat moeite.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)