Netgedichten

netgedicht (nr. 64.215):

Het laatste blad

ik was
het laatste blad
dat de herfst
bijna liet hangen

heb met
bladeren geruiseld
een zomer lang
alle koelte gevangen

stormen getrotseerd
zag takken breken
waarvan het einde nog
niet was geformuleerd

nu somberend in een
wereld vol vergrijzen
donkere dagen die
in de ochtend al verijzen

ik val en vervolmaak
het kleurig herfsttapijt
weet in afscheid nemen dat
de nieuwe lente al is voorbereid