Netgedichten

netgedicht (nr. 64.222):

Jouw mysterieus bestaan

achteloos woel ik het zand
wil de kleuren vragen welke
voeten zij ooit hebben gedragen

in de losheid van de wind
opent glimlach donkere ogen
met een heldere herkenningsblik

traditioneel zijn woorden al geteld
maar met het lichte loken
komt er weer spanning in het veld

cultuurgebaren wijzen wegen
die voor mij onzichtbaar zijn
voel handen wringen in verlatingspijn

toch delen we de sfeer
de drukte en het geroezemoes van
leven in de smeltkroes van het mooie weer

kom laat mij delen in de sprookjes
van jouw mysterieus bestaan
liefde zien die ook jou gelukkig maakt