Netgedichten

netgedicht (nr. 64.304):

De mooiste choreografie

het is al
zo lang geleden
dat sneeuwkristallen
langs mijn ramen gleden

dansend op wind
blij als een kind in
elkaar zachtjes raken
spelend inhaken

zij stralen licht in
kristallijne weerkaatsing
voor schaduw geen plaats
in een gebeuren zonder haast

terwijl zij vlagen op
de mooiste choreografie
lijk ik te smelten door de
volmaakte schoonheid die ik zie

de kou van de nacht
heeft ze strak afgehard
ons staccato kraken zal een
schitterende wereld open maken