mijn schepping van het Wad
hoe groot de zee ook moge zijn
in mijn schepping is ze toch de kleine
trog in mijn waterige hand, ze herbeleeft
het kruien van ijs en het schreien van de regen
ik leerde haar kennen met kleine stapjes
in de bruid van het zand - de bruidegom
van mijn Wad - het feest der occulte bewegingen
lifte mee op het deinen van haar wang
eens zag ik Neptunus die haar als maagd
wou nemen, zijn drietand ontbloot die fier
ten hemel rees, doch zij herlaadde haar wapen
en ontschoot in een hemelse lach
kijk dat is nu mijn zee, geen gemaar maar klare
taal op weg naar een tijdloze hereniging naar
mij als haar toekomstige gemaal
Geplaatst in de categorie: tijd