Netgedichten

netgedicht (nr. 64.363):

spiegel met zwaan

zo schamper kan men zijn
licht van bestaan
in twee ijle lijnen
zoals
spiegel met zwaan

maar het verstand
kan trekken zoals lood
aan een vislijn zwaar
buit halend van de bodem

bezwaard bloot te staan
spiegel met zwaan en brood
de maan en nog meer lasten
drukkend tot zelfs ademnood
het ijle breekt in het kluwen
van dwingende lijnen
de zwaan verdrinkt in de spiegel

ontastbaar dunnetjes ook
als het verstand aan verzuchting
ontbreekt het vluchtig broodloos
wordt puur uit het manco zijn
het mankeren van enig gewicht
breekt de zwaan open in de lucht
amper nog een lijn kortstondig
op het water getrokken