Naast honderdvijftigduizend kelen

(Voor mijn jarige zus, kamerlid en moeder)

Vanuit die vloot van blauwe schuitjes
is het schipperen met de wind,
koersen naar een stem voor de meerderheid
die sluw zwijgt achter een scheepskaart vol kleuterkrassen.

Stormen van gebrul steken op
en de zee wordt overvaren.
Meer dan je inhaler, blijft het ideaal
je kompas voor een zoveelste benauwde overtocht.

Hoe te spreken met honderdvijftig kelen,
en het gehuil van Sirenen achter rotsen verscholen?
De kamerbode in jacquet, de glimlachende beveiliger;
ankers van ridderlijke mildheid.

Sinds dit jaar word je wakker
door één enkel keelgeluid, de nog woordeloze stem
van de absolute overmacht.
Jouw roer is de onschuld.

Politiek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 234