Netgedichten

netgedicht (nr. 65.645):

Tromboreva

Toen de linkerkant van het centraal bestuur
door een trombose onooglijk werd geraakt
reageerde de rechterkant lijflang verzuurd
Neuronen ijlden waar ze niet flitsen konden

Het rechterbeen wou zijn eigen gang gaan
De rechterhand pakte er al eens naast
Ik gooide de eerste bal na overstuur
Spreken was kort wazig vreemd avontuur

Mijn lijf en ik vonden elkaar weer vlug
Levensdrift geeft ongemak graag lik op stuk
Ons bestuur begon zich weer te bevragen
Zenuwen zoeken immer wegen om te razen

Chaos wordt weer tot de orde geroepen
Soms struint de nieuwe rechterkant droef stroef
Dorstend naar een los soepele toekomst
wil hij gewoon geolied links spiegelen

Voor een links-rechts-schisma is hier geen plaats
Het nieuwe wil weer de oude worden
Oefening baart langzaam revalidatie
Stap voor stap op weg naar rehabilitatie

Nu en dan waait hier een kille wind binnen
Wanhoop schreit sporadisch de zaal stil
Het brein van de computer die fatum heet
slaat en zalft volgens een grotesk programma

Onverwacht worden velen die levenslang
voortaan in een rolstoel zijn gebeiteld
met wringende levenslust geconfronteerd
Botsend en sporend vindt men nieuwe wegen

Af en toe word je bij de nek gepakt
Die onsterflijkheid is nog niet voor morgen
Een bewust zijn botst op bonte zorgen
Toekomst als vanouds onzeker ingepakt