Nog ken ik de mensen niet
Een droom vannacht die me verhaalde
hoe ik me nog elke dag
vergis in wie de mensen zijn.
Wie kent zichzelf?
Wie kent de grijsheid die
de dagen bindt aan uren,
aan niet gebluste vuren
die steeds opnieuw ontvlammen?
Toch blijf ik geloven
in liefde die sterker is
dan zelfs de dood, die
mensen boetseert tot nieuw
geboren worden in de nacht.
Geplaatst in de categorie: filosofie