de buigzame dood
zo in het onthullen van het
vlaggenschip verrast mij het gevoel
dat de dood buigzamer is dan
het hart van de langst levende
razernij bestiert de arena met horens
die alles geraken wat in onwil is gelegen, morgen
ja morgen ademt de pret mij in het gezicht omwille
van de stem die mijn binnenste vertolkt
is het sterven een handeling van het oneindig
vallen en opstaan? verdomd dat gekrabbel zou
toch eens moeten stoppen? halt, deze dromerij
erkent geen daad waar in alle redelijkheid
de mens wordt gebalsemd tot in zijn
oorspronkelijke staat
ach, de getrouwen die de hemelen als
schepselen bereiken loven hun eigen fantasieën
zoals de kribbe het aan de drie wijzen
had voorgesteld
Geplaatst in de categorie: individu