Netgedichten

netgedicht (nr. 64.591):

Deel je dagelijkse brood

Hier mag jij je stoel aanschuiven,
een welkom met compassie voelen
geven ook wij je hoekstenen om kamers
in je hart en een thuis mee te bouwen.
Hier zeggen wij laat het vuil op de mat
de straat buiten en jouw talenten bloeien.

Wij vragen aan je hoe is het nu echt
vullen geen gedachten voor
of over je in, we vragen: vertel je verhaal
eindeloos mag je jouw leven toelichten.
Leg wellicht jouw eenzame vingers
in alle rust neer, omklem het bestek.

Ben je gewend je handen te gebruiken
voel je ook hier niet bezwaard.
Hoe kunnen immers gewassen groeien
zonder ruimte en mest zo nu en dan
ouderwetse houten of bamboe staken
voor opgroeiend steun zou de tuinder
net als wij je simpelweg zeggen.

Ook wij kennen de dalen de open bladzijden
treurigheid en uitgezet worden op een boot
huis en vaderland te moeten verlaten angst
gevoelens van ooit en opnieuw moeten beginnen.
De lelijke gedachten en afgunst laat het buiten
deel enkel vrede, eigen zielenkracht en liefde
om vrijheid van zijn en denken door te geven.

De zon straalt voor alle mensen en tendensen
laat het gebrek aan invoelendheid en bekvechten
van anderen als oordeel vroegochtelijk stranden
hang inspirerende vrolijke teksten op kamerwanden.
Loop zoals wij anderen graag zien zonder ketenen
laat het verleden van die leden waar het hoort
onverstoord mag je vrede en geluk uitdelen aan velen
juist door het velen hebben we dit al jaren beleden.

Fijn kerstfeest voor alle passanten namens Ron Steenbergen en mij.