Netgedichten

netgedicht (nr. 64.693):

blind en welwillend

Er is veel dat schittert
in klaar daglicht zelfs
maar ongewis blijft
deemsterend en weg
ons er vanaf gegraagd

het dagen het duister in gedragen
op blinde draagbaren
het verglijden in het ongeziene tersluiks
de dag vermoord in verholen ogen

de luifels welwillend
verdicht tot een matrix zonder kieren
elk mijmeren herleid tot blind suffix naderhand