lege handen
wat ik koester
valt uit mijn handen
wat achterblijft
is een wond
ik rijg de leegte als
kralen aan een ketting
vorm kleur noch getal
zijn van belang
het onbeschreven
blad stroomt dicht
met donkerblauwe
dolende woorden
mijn onvaste hand
schrijft met het
verborgen hart
van een kind
Geplaatst in de categorie: afscheid