Post, een drieluik

HET PLEIDOOI

Er is iets gaande wat mij zorgen baart
en wellicht ben ik weer veel te negatief,
maar sinds de postduif is verruild voor blauwe vinken,
ziet men zelden meer een echte liefdesbrief.

Over het algemeen zijn we nog steeds best lief.
We kopen bloemen en we schrijven soms een kaart.
Zie ik dat, vraag ik me af of de ontvanger
die mooie woorden als een liefdesbrief ervaart.

Immers... wat een brief teweegbrengt is hij waard.
Een zwoele zin weegt meer dan duizend rozen.
Het papier geeft woorden tijd om te bezinken
even zorgvuldig als zij eerst werden gekozen.

Schrijf je uit liefde, dan is niets uit den boze,
dus pak een potlood, wat papier en wacht niet langer.
Laat je geest vrij en neem desnoods wat drinken,
zoals ik hier schrijf voor mijn vrouw, zo prachtig zwanger.

DE BRIEF

Liefste,

Door te kijken in jouw ogen
zag ik voor het eerst mijzelf.
Jij zag mij ook,
we lachten ingetogen.

Ik leerde zien wie ik kon zijn,
zij zag dat al gelijk.
In eindeloze dialogen
leidde jij mij rond
op eigen, maar nog onbekend terrein.

Wat ik daar vond, beviel me wel.
Een man met een geweten.
Als ik in jouw ogen kijk
heb ik te veel gelogen.
Ik was een olifant tussen het porcelein,
het is tijd dat ik die fout voorgoed herstel.

Liefste,
jij maakt mij een beter mens.
Jij haalt uit mij wat er nog nooit in heeft gezeten.
Door ons gezin voel ik mij alle dagen rijk,
meer dan elk onmetelijk vermogen.
Wij delen liefde, passie en soms pijn.
Kom jij de kamer in, dan krijg ik kippenvel.
Bij jou blijven is mijn diepste wens.

Kus

POST SCRIPTUM

Ik heb in mijn leven
niet genoeg voor jou geschreven.

Jij bent daar al aan gewend,
omdat jij de liefste bent,

maar het komt.
Geef me nog heel even.