Netgedichten

netgedicht (nr. 64.793):

Het vuurwerk

Even na middernacht, geroosterd
De gelukwensen uitgebracht,
Nieuwjaar is begonnen, we zoeken
Het hoogste punt, de zolderkamer
Op om naar het vuurwerk te kijken.

Gehoorgevend terwijl het gordijn open-
Getrokken wordt aan de opwinding,
Breekt het door alle barrières;
Pralend jagende stuipen
Aan hetzelfde lont van zinnen geregen.

Opgeschrikt, met een uitéénspattend
Vensterraam op het netvlies,
Ruk ik naar beneden mijn kind
Uit bed in een vlaag van machteloos
Behoeden en mateloze belevingsdwang.

Samen voor het eerst de lancering
Van het heelal meegemaakt,
En op dit uur alweer van sterrenregen,
Wringt zij zich los uit mijn omarmen,
wil het met eigen ogen zien.

Gekluisterd, want alles wat lucht
Moet dicht, zijn wij stille getuigen
Van het versneld afgespeelde telwerk
Aarde om de hoek van onze straat.