de koude wind

de hand die ik je reik
is warm
maar wat schuw voor de koude,
die van jou

je vingers zijn bevangen
de wind stormt door verstilde wouden
waar de waarheid is gekrompen
en ik enkel luister naar ijzige gezangen

die als het ware ieder blad bevriezen
en letterlijk de liefde afstompen,
levende takken alsmaar meer doen verliezen

de macht die heerst
is vaker groter dan een mens alleen
raakt ook vaak hele volksstammen,
het oerwoud hebben we gemeen

het komt en gaat
vroeg, laat of verlaat
dan stolt het bloed,
stoot zelfs anderen af
de warmte rolt naar benee, verwordt daar tot steen

vaak de mens eigen, voelt het als straf
omdat rood het licht tint
of dat je je weer op een doodlopende weg bevindt

toch steek ik ze beiden uit
je weet wel, die mede dragers van last
ondanks de peilloze weerzin, omhels ik ze wel,
en als ik ze met mijn hart omsluit
loop ik met je mee, jazeker, ook op de tast.

meelopen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 213