inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.889):

Vrouw in de mist

mijn hemel, wat een vrede
nu de bede is verhoord
verdrijf ik alle nachten
zo diepzwart van gewemel
en drink ik op de rede

al klinkend op het brein
dat weer gedegen is
en dreiging heeft gewist
verban ik nu de vrouw
die leefde in de mist

Schrijver: Hanny van Alphen, 23 januari 2018


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 290

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Ralameimaar
Datum:
19 februari 2018
wauw, mooi gedicht!
Naam:
Ton Hettema
Datum:
27 januari 2018
elke keer dat we opnieuw wakker worden
en bevrijd van oude aangekoekte demonen
de heldere werkelijkheid met al onze poriën
kunnen binnenlaten om ons innerlijk
te verschonen, is tijdloos, ongerept
en wonderbaarlijk
wij zijn de Phoenix..
Naam:
geeraardt
Datum:
24 januari 2018
Weer uit de mist. Mooie metafoor.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
24 januari 2018
gevoel en verstand...immer in verband...
Heel mooi!
Naam:
leonardo
Datum:
23 januari 2018
Heelmooi gedicht, Hanny. Gewoon prachtig! Heb het zelfs driemaal gelezen...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)