inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.961):

Mijn vaders pad in februari 1953

Zoveel gebrek aan tastbare herinneringen
aan vroeger, al lang gelee ,veelal verzwolgen
door zee wekte ook de Friese marechaussee.
Plunderingen van zee namen tig levens mee.
Die storm, onbeschrijfelijk leed tot gevolg.

Al sloten vaders koen snel de houten luiken
deuren en ramen de buitendijken waren door.
Wind gierde voor huizen langs, tijd verdronk
de natuur sprak een taal die je niet verstond.
Men morde overlevend niet, had wel verdriet.

II.

Gedetailleerde dromen over de springvloed
vertelden opnieuw zodra jij ogen open doet
over die roeiboot, bange kreten van zolders
het kinderjasje in de west zonder zwemvest
van 't ene stoffelijke rest en ook vee ruimen.

Jij hebt weken gedroomd van 't water
politie-uniformen, gastvrijheid in Klundert.
Lang vatte jij amper die sprekende slaap
ogen met kringen kon jijzelf uitwringen.
Ontheemd waren velen toch gul in 't delen.

Al waren de polders op enig moment droog
verschenen houten huizen, naast vlaspluizen
lees, zie de Scandinavische koningshuizen.
Vloedstenen lagen vertraagd op jouw maag.
Bossen zijn heengegaan waar water kwam staan.

... Mijn vader werd vanuit Wolvega Weststellingwerf naar Zeeland geroepen om met zijn collega's te komen helpen.Het maakte diepe indruk die jaren lang hem bezighielden toen ook nog zijn dochter daar kwam te wonen.Veel triggers hem deden huiveren. ...

Schrijver: annemieke steenbergen, 31 januari 2018


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 141

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)