Netgedichten

netgedicht (nr. 65.023):

nooit geweten

de zoetigheden op mijn brood
zijn uit de scherpste sneden
van het lijden geopenbaard
als zinvol en leerzaam

ik had dit nooit geweten, nee
er bestaan geen winters zonder kou
geen oevers zonder kade geen
leven zonder waarde

maar als ik de buitendeur open
en een gulle wind met een kansrijk
verhaal die dan de tijd in mij onthult, wie
zegt mij dan de verdienste van het lijden

de vergiffenis is die de dood ons schenkt