Netgedichten

netgedicht (nr. 65.045):

onschuldig leven

Wellicht baart die pen summier
over de omstandigheden van toen
ooit nog opzien. Uit het geschilderde
dat onbekende en die natuurbeelden
roodborstjes naast overtrekkende kieviten.

Veel kon ik toen nog niet
werkelijkheidsgetrouw opgevoed
goed onder woorden in regels brengen.
Zelden was er taaie sleur, alles wat ik zag
sprak tot mijn verbeelding, deed me blozen.

Ik zat vaak onbevangen innerlijk te zingen.
Een van de kinderen uit mijn jeugd
woont nog dagelijks in mijn gedachten.
Zijn ouders kwamen veelvuldig
bij ons over de vloer als naaste buren.

Hoe zeg je samen sprinkhanen tellen
belletje lellen en ik aan de ene kant zittend
naar hem luisterend als hij vertelde
van de hemelpoorten die verstopt waren
terwijl zijn vader de krant las
't papier kraakte.
Hoe beschrijf je innerlijk geluk
intens met kapitalen.