Netgedichten

netgedicht (nr. 65.158):

Wat valt je soms toe

Nu ook nu februari het weer om gaat slaan
de natuur even bewust voor bevriezen kiest,
alles , ook de onbegrijpelijkheid zo bewaard
danst ook ergens een vlinder wonderschoon.

Zegt in dierentaal, vertel haar gerust mededichter,
bij het licht van een nog steeds niet gedoofde dag
over dat hemelse, nog steeds niet mijn laatste dag,
aan alles met nectar dat zonnebloemen weer bloeien.

Vertel haar, de tuin sterft ook en wordt wedergeboren
met alle mogelijkheden van aardse liefde zo is leven,
as zondag is om nu te toasten op de ontluikende lente
op de zes en vijftigste dag van ook dit jaar tijd glundert.

Tijd voortzeilend over ook het eeuwig ruime sop steeds
golfbewegingen ook in hart en ziel verweven mag geven.
Nu ook februari doodgewoon het weer om gaat slaan,
de natuur natuurlijk even bewust voor bevriezen kiest.

En al stelt de dag het ook goed, zo nu en dan voelbaar
even mistig en kil zonder bodem vertrouw dan op leven.
Draag met wederom die een en dezelfde opmerkelijke
trui, uitrusting, een lach op je gezicht laat je wangen blozen.

Vertrouw op de tijd, een andere vorm van gedachten.