Netgedichten

netgedicht (nr. 65.229):

Schijn van verering

ik heb niet geklapt
voor het goud dat
hen jaren lang verblindde

voor het ultieme
moment dat zij even
de beste mochten zijn

zich konden verheffen
boven anderen die faalden
het ook dit keer niet haalden

zij hebben een stuk
van hun leven gegeven voor
de schittering van eremetaal

spraken in wedijver
dezelfde taal van inspanning
voor een schijn van verering

zij waren slechts amusement
voor het consumentenpubliek
in een zieke show op de buis

jeugd en thuis zijn gestolen
voor vage roem in haat en nijd
ook verliezers krijgen geen respijt