Netgedichten

netgedicht (nr. 65.248):

Donker zwart van ogen

gordijnen vallen
zachte passen
worden hoorbaar
op het podium
door haar verschijnen
welt een zucht
vol verbazing op

onrustige verrassing
vult de zaal waar
twee werelden elkaar
onverwacht begroeten
in een warm ontmoeten
terug van weg geweest na
geleefd te hebben als geest

nu in een nooit verwacht
entree neemt zij de jaren
van afwezig zijn niet mee
stapt in waar zij verdween
de grande dame geeft
geen geheimen prijs uit
het donker zwart van ogen

ongebroken legt zij magie
in optreden en stem
vult haar performance met
mystiek van vergane jaren
de trouwe fans komen
in adoratie en ovatie
bijna niet meer tot bedaren