bespiegeling
Bespiegeling
Ze jaagt me nog de dood in
en raakt me nooit meer aan,
't is gek te zien hoe wij soms
roerloos naast elkaar gaan staan.
En als we dan eens praten
lijkt alles voorgekauwd
ik speel mijn rol, zij blijft vaak stom
wat heb ik mij berouwd...
dat ik destijds zo domweg met haar ben meegegaan,
de kinderen kijken ons nu met hun droeve ogen aan.
De dagen zijn mistroostig, de nachten bitter koud
ach wat zou ik gaan liegen dat ik toch nog van haar houd
Zo strompelen we beiden een eind door de woestijn
en volgen lijdzaam onze weg van wroeging, spijt en pijn.
Ziedaar daar zijn de gieren, ze cirkelen boven mijn hoofd
Ik was naïef, wat heb ik lang in mijn geluk geloofd.
Geplaatst in de categorie: liefde