toe, lief
toe
droog je tranen
ik ben er steeds nog
zwevend op vleugels
om jou heen
toe
huil niet meer
ik blijf jouw liefde
zoals in elke herinnering
jij de mijne bent
toe
stap uit de leegte
die jij met tranen vult
terwijl het boek vol is
dat wij samen schreven
toe
laat je niet pakken
door de kou van eenzaamheid
warm je hart en handen
aan de souvenirs van onze passie
toe
schuil niet in de regen
door verdriet te plengen
zoek gerust en telkens weer
naar de blijde heugenis
toe
laat mij jouw gedachten
jouw dagen en jouw doen
zwevend op mijn vleugels
altijd bij en om je heen
kriebelen weer en strelen
... Mijmering | 5 maart 2018 ...
Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/
Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte, 5 maart 2018
Geplaatst in de categorie: verdriet