inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 65.286):

Hoe leven al bomend verbindt

Wij zijn permanent en wij zijn groei
de verandering dag in dag uit bomend
nooit de verspilde regen van gisteren,

soms wel de mist boven het water
een petgat, dan weer de wiedewaai uit wind,
tijdsmarkering, een uitspraak van een kind.

Volledigheid is uit den boze
het aannemen daarvan slechts pose.

En al heb je ginder eens de koekoek gehoord
die dag wellicht een roerdomp het zichtveld verstoort

al heb jij honing geproefd en mooie bloemen gezien
bij elk moment komt echt een en en nadien.

De dagen worden immer elke ochtend geboren
bij het jubelen van het gloren, om elke avond
weer vertrekkend te gaan onder het licht van de maan.


Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman

Schrijver: annemieke steenbergen, 7 maart 2018


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 99

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)